فصل پنجم: سقوط

هر فصلي مثل خودش باشه قشنگه. براي من عاشقي مثل بهار بود. زمستون رو دوست دارم اما وقتي بهارم زمستون شد شکستم. خسته شدم، داغون شدم و  روحم پژمرد. لبخند رو لبام محو شد و اشک تو چشمام جمع شد. تو بهار من بودي دلخوشي من بودي اما يه لحظه طول کشيد که حس کنم ديگه نميشناسمت. تو خودتت رو از تو روياهام ازم گرفتي. تو بال پروازم بودي بال پروازم رو ازم گرفتي. من سقوط کردم.